Dla tych którzy uczą się do końca życia, przygotowałem kolejną sesję mojej szkoły kominkowej. Tak jak dotychczas, spróbuję trochę pokazać, i co nieco przybliżyć. Oprócz tradycyjnego „prania mózgu” pod kątem bezpiecznej i prawidłowej instalacji urządzeń ogniowych, kilka nowości. Termokaust z Hryniewicz pod Białymstokiem to debiutant w szkole, mimo jego coraz powszechniejszej obecności na rynku. Czekałem świadomie, bo Rafał z Krzyśkiem (twórcy konstrukcji) ciągle coś udoskonalali, poprawiali i wersja którą otrzymałem jest już tym, o co chłopakom chodziło. Oczywiście musiałem swoje trzy grosze wtrącić i przygotowałem Termocausta do ćwiczeń na sucho w mojej szkole, przyprawiając Rafałowi kilka siwych włosów na głowie…Piec to misternie zaprojektowana konstrukcja z historycznie sprawdzonego materiału , jakim jest szamot. Jego budową powinni się zajmować również „historycznie sprawdzeni” rzemieślnicy, czyli zduni.

         Salzburg firmy Nordpeis, to druga „świerzynka” na lekcjach. Piec kumulacyjny rodem z Trzcianki,  nawiązuje do czasów odbudowy po zniszczeniach wojennych. Wówczas potrzeby budowy nowych pieców, kilkakrotnie przewyższały ilość zdunów, którzy mogli je stawiać. Opracowana w Związku Radzieckim metoda pieców modułowych z betonu ogniotrwałego, okazała się niezwykle pomocna. Przeszkolony robotnik, mógł takie piece stawiać bez obaw, że brak wiedzy zduńskiej stworzy problemy związane z bezpieczeństwem. Salzburg wydaje się być ciekawą propozycją współcześnie, kiedy zdunów więcej umiera niż nowych przybywa, a modę na  kumulację uzasadnia nie tylko skuteczny marketing ale rosnące ceny opału.

             Na dwudniowym szkoleniu przedstawię wyniki testów jakie przeprowadziłem w związku z „modą na kumulację”. Testy dotyczyły wkładów kominkowych, powszechnie uznanych za nie nadające się do tych celów. Pobawiłem się kilka miesięcy z Pamą. Mam też  przećwiczony jeden z modeli Kratek pl.  Wkładów, czy jak kto woli – palenisk piecowych nie zabraknie na szkoleniu. Trochę tego zgromadziłem w Łaziskach i mimo że niektóre myszką już trącą, jest na co popatrzeć. Romotop, Brunner, Olsberg, Spartherm, Leda, Kobok to ci bardziej znani producenci nie bojący się palić w swoich wkładach. Dla miłośników szamotu, szeroka gama palenisk z tego materiału. Różne, „kwadratowe i podłużne”, ale łukowe się też trafi..

            Kleje Sopro do prac zduńskich. To chyba też nowość. Darco ze swoimi jakże przydatnymi w pracach kominkowych pomysłami, ale i szerszą ofertą. Tatarek ze sterownikiem w nowej odsłonie graficznej i rozszerzonym programem sterującym procesem spalania. Promat z  niespodziankami w dziedzinie izolacji.  Izolacja się przyda, bo dymu i ognia na moich szkoleniach nie brakuje.

             Nie zbraknie takich potentatów jak Cebud, Brula, Rath, PCO, w dziedzinie materiałów do budowy kominków ceramicznych, z kumulacją i odzyskiem ciepła ze spalin. Pojawią się też nowi gracze, tacy jak Presto czy… a  niech będzie jakaś niespodzianka. Niespodzianką będzie też próba przybliżenia sposobu budowy pieca chlebowego tanią, prymitywną metodą naszych pradziadów. Sam jestem ciekaw czy się uda. Budowa kuchni kaflowej tradycyjną metodą, to dawno zapowiadana atrakcja. Do budowy wykorzystamy kafle z kaflarni Kaufman, drzwiczki i osprzęt z Finlandii (Pisla). Nie zabraknie jednak polskiego przedstawiciela w tej dyscyplinie. Osprzętu Pana Muszkieta z firmy Metal Technik przedstawiać chyba nie muszę.

             Kafle oczywiście nie tylko Jasby i Kaufmana. Kafel Art i Kafel Kar to stali goście moich szkoleń. Manufaktura Nakomiady, z rzadka ze względu na swa specyfikę, ale też  obecność obowiązkowa! Będzie jak zwykle. Sporo marketingowych ekscesów, ale w szerokim spektrum, bez „jedynie słusznego” zadęcia. Socjotechniki obiecuję  unikać, ale cóż, takie czasy. Możecie być jednak pewni, że uczciwości będzie do syta. Co wiem, to pozwolę z siebie wyciągnąć, a trochę już wiem i ciągle się uczę…

           Jak się z tym piecem chlebowym powiedzie, to może coś upitrasimy ?
           Ramowy program bez wdawania się w szczegóły – na mojej stronie www.

.